Zo begroette ik knielend en onder het uitspreken van “Goede Morgen Nel” haar iedere zondag als zij lopend en de laatste tijd met haar rollator naar de kerk kwam en zij reeds op haar vast plek zat. Knielbankje omhoog en rondom de vertrouwde gezichten waarvoor zij een praatje, een glimlach of een snedige opmerking had.
Nel Scholten, al weer drie en twintig jaar geleden leerde ik als voorzitter van de KBO- provincie haar kennen. Gedreven, snedig en vooral bij de tijd wist zij haar taak, bouwzaken en omstandigheden voor ouderen, in heldere bewoordingen met vuur en felheid, nooit beschadigend maar wel ter zake te brengen. Tot en met de maanden van 2017 hield zij zich daar mee bezig, maar zo gaat dat in het leven. Nieuwe mensen zien het anders en dat was wel even slikken.
Nel was een oprechte gelovige, trouw en enigszins meegaand met de nieuwe tijd. Zij vertrouwde op de Heer van leven en dood en zoals zij in het dagelijkse leven was, was zij ook in gesprekken. Optimistisch, relativerend en accepterend.
Vaak zag ik haar op weg naar de Jumbo of zij kwam er van terug. Waarom ga je toch zo ver, Nel? Ja, daar is de wijn, slobberwijn goedkoop en iedere avond een glaasje op doktersvoorschrift, daar houd ik mij aan. Zij is dan ook op de wel zeer hoge leeftijd van 102 jaar gaan hemelen. Grandioos en groots vierde zij haar honderdjarige leeftijd en niemand kon voorspellen hoeveel jaren er nog zouden komen, maar Nel was vrolijk, en blij en zei: ja er kunnen nog wel jaartjes bij.
Haar zijn ook voorvallen overkomen die diepe indruk op haar hebben gemaakt. Twee keer overvallen, van geld en sieraden beroofd en toch, weliswaar meer dan normaal waakzaam, gewoon verder gaan in het grote huis met de vitrage aan een punt omhoog gespeld zodat ze eerst kon zien wie daar was.
Nel was evenals haar vader edelmoedig en zeer begaan met de mensen die het niet zo goed hadden. Als voorzitster van de Elisabeth-vereniging schonk zij veel van haar rijkdom en zeker als er ergens nood was in een gezin vroeg ik haar om hulp en zij kwam trap op en trap af met een enveloppe. Ik ging dan weg met een enveloppe en een pot zuur vlees waar zij vol trots op was, immers zelf gemaakt.
Nel Scholten die Brabantse vrouw, een zeer trouw echtgenoot, een ijverige en zorgzame moeder en schoonmoeder, oma voor haar kleinkinderen en vooral een zeer sociaal mens, die niet met woorden maar met daden wist te leven uit een groot Godsvertrouwen. Moge de hemelpoort wagenwijd openstaan voor Petronella, op zijn Utrechts gezegd een moord wijf, die de tegenslagen in haar persoonlijk leven wist op te vangen door een groot vertrouwen op Hem die wij weten in de hemel.
Nico Harmsen
De uitvaart voor Nel Scholten is zaterdag 25 augustus om 14.30 uur in de Kerkhofkapel.
