In het kader van het 85-jarig jubileum van de Pauluskerk heeft Werend Griffioen een aantal mensen die nauw betrokken zijn/waren bij de Pauluskerk geïnterviewd.
Als opmaat naar de jubileumweek vind u hier elke week een nieuw interview.
Deze week: Bernard vos (57)
Bernard is verpleegkundige met als specialisme oncologie. Hij werkt als projectleider kwaliteit en veiligheid bij het ‘Cancer Center’ van het Universitair Medisch Centrum Utrecht.
Bernard is 15 a 20 jaar voorzitter van het liturgisch beraad. Deze taakgroep beraadt zich volgens hem op alles wat met liturgische vieringen te maken heeft. Er wordt geëvalueerd, vooruitgedacht en geadviseerd. Het beraad wil bijdragen aan vernieuwing in de liturgie en (daarbij) de diverse behoeften en wensen van kerkgangers bewaken. Het ideaal is dat elke geleding in dat beraad is vertegenwoordigd, zoals iemand van ieder koren, de lectoren, de kerkversiering etcetera.
Maar dat lukt niet in alle gevallen. Bernard wijt het aan dat er veel werk ligt op weinig schouders en dan heb je geen tijd over om ook nog eens te vergaderen.
Bernard kijkt tegen de paulusgemeenschap aan als club vol goeie bedoelingen. Hij ziet tolerantie, dankbaarheid en waardering voor de moeite die men doet om iets moois van de vieringen te maken. En, benadrukt hij, men staat open voor experimenten. Hij ziet wel een trend dat er minder mensen komen dan bijvoorbeeld vijf jaar geleden. Toen moesten we nog stoelen bijzetten voor de kerstnacht en de paaswake. Nu alleen nog met Kerstmis. Het lijkt er op dat we nu in een stabiele periode zitten. Er is een goede groep gebleven van trouwe kerkgangers en vrijwilligers. Afwezigheid vrijwel altijd veroorzaakt door de kwetsbaarheid die ouderen soms hebben. Maar af en toe ziet hij ook nieuwe gezichten. Vooral het laatste jaar opvallend veel.
Het negatieve imago van de RK speelt een sterk belemmerende rol, volgens hem. Een imago wat de RK kerk, het instituut, ook echt aan zichzelf te wijten heeft. Het is fijn om dan van deze nieuwe mensen te horen hoe positief verrast ze zijn over de Pauluskerk. Een opsteker is voor de Paulus de groei van het kinderkoor tot wel 20 leden. Die kinderen brengen hun ouders mee, voor een deel nieuwe gezichten.
Het aantal kerkgangers wordt door Bernard niet stelselmatig bijgehouden.
Op zich is het aantal niet zo belangrijk zegt hij. Belangrijk is dat de vorm van de vieringen en de omgeving waarin je viert in balans is met de sfeer die het aantal aanwezigen met zich meebrengt. Wat er over 5 jaar gebeurt? Da’s koffiedik kijken, ik maak me geen zorgen, het gaat erom wat we nu met elkaar in de Paulus delen; normen, waarden en een goed verhaal met goede bedoelingen.
