Afgelopen 2 november genoot een klein publiek van het kleinschalige concert ‘Elegie voor Allerzielen’. Hoe was het?
Niemand lachte toen Werend Griffioen het programma opende met Cees Buddingh’s ultrakorte gedicht ‘Hier rust Jan van Amerongen, in de grond een goeie jongen.’ Afgelopen vrijdagavond op Allerzielen concerteerden Griffioen en gitarist Dingeman Coumou met een literair muziekprogramma rondom dood, rouw en verlangen. Met 32 concertgangers was Griffioens mini-theater in de kelder van zijn huis tot de laatste plaats gevuld. Uit de reacties bleek dat hun initiatief goed was aangeslagen. Een van de aanwezigen: ‘Ik vind het fijn dat ik onder de muziek en de declamaties mijn persoonlijke gedachten de vrije loop mag laten. Voor mij hoeft een gebed of zoiets niet.’ Desirée wier moeder een paar maanden geleden stierf, maakt een combinatie: ‘Hier kom ik voor de schoonheid, maar morgen doe ik mee aan een kerkelijke viering.’ Een gevoelig moment ontstond toen Coumou het kinder-avondgebedje ‘Ik ga slapen, ik ben moe’ speelde, terwijl Griffioen Vondels gedicht over de dood van diens zoontje voordroeg. ‘Ik hield het even niet droog,’ zegt Gerard (76) die het gebedje nog uit zijn gereformeerde jeugd kent. Maar naast ingetogen composities als van Bach knalde Coumou ook wild werk van Jobim uit zijn gitaar. Concertgangster Jeanette zegt: ‘Er wordt wel eens beweerd dat een enkele gitarist op het podium qua geluid nogal schamel is. Maar deze muzikant heeft mij in elk geval ingepakt’. De afwisseling van stijlen viel niet alleen in de muziek te horen, maar ook in de poëzie. Naast religieus getinte gedichten bracht Griffioen ook lichtvoetig materiaal ten gehore. Hij sloot de concertavond af met Martin Brils gedicht ‘Grafschrift’ dat slechts één woord telt: ‘Enfin’. En ja hoor, er werd gelachen.
‘Elegie voor Allerzielen’, literair muziekprogramma rondom dood, rouw en verlangen door Dingeman Coumou en Werend Griffioen. Gezien: 2 november in Utrecht.
