Onder het zingen van de woorden “Licht van Christus” wordt de brandende paaskaars de kerk binnen gedragen. Het licht van de paaskaars wordt ook letterlijk overgedragen aan alle gelovigen van ieders paaskaarsje naar paaskaarsje. Zo maakt het donker plaats voor het Licht.
De grote paaskaars vervult gedurende de loop van het jaar telkens weer een rol in de liturgie van vieringen.Vandaar dat er een heel lange traditie bestaat om de zuil van was te voorzien van een decoratie met toepasselijke symboliek.
Dit bestaat doorgaans uit een kruis zonder corpus want Christus is immers begraven én verrezen. De wierookkorrels herinneren ons aan het lijden van Christus. Ze verwezen naar de vijf wonden die zijn ontstaan door de spijkers in handen en voeten en de lanssteek in zijn zijde.
In openbaring 1,8 staat: ‘Ik ben de Alfa en de Omega,’ zegt God, de Heer, ‘ik ben het die is, die was en die komt, de Almachtige.’
Die eerste en laatste letter van het Griekse alfabet staan hier aan weerszijde van het kruis.
Paaskaars Pauluskerk (foto: Fried Spelier)
Daaronder tegen een zilveren achtergrond staan mensfiguren hand-in-hand, elkaar aankijkend en zo met elkaar verbonden.Zij vormen met elkaar een band, de Paulus geloofsgemeenschap. Dankbaar met een (kerkelijk) dak boven hun hoofd, in de verwachting en vol hoop dat dit nog lang zo mag blijven. Het jaartal daaronder, MMXIX, is dit keer in Romeinse notatie: een verwijzing naar de tijd dat Palestina bezet was door het Romeinse Rijk.
De basis voor de decoratie vormt een meterslange, iets taps toelopende kaars. De was hiervoor komt van de overgebleven restjes van de intentiekaarsen van het afgelopen jaar. Alle intenties van kerkgangers zijn zo onlosmakelijk verenigd tot het christelijk symbool van Pasen. Een duurzame gewijde kringloop in de kerk! Die gerecyclede en gezuiverde was hebben parochianen Peter Luijkx, Piet Keppel, en pastoor Hans Boogers gegoten in een voorgevormde buis waarin een katoenen lont gespannen is. Afgekoeld en hard geworden, wordt de kaars uit de vorm gehaald en voorzien van een gat waarin de pin van de kandelaar moet passen.
De laatste fase is voor Ben Koevoets die zijn ontwerp van de decoratie aanbrengt in gekleurde was.
Voor de negende keer is het maakproces daarmee afgerond en staat het resultaat van een mooie, vruchtbare samenwerking op het altaar in de Pauluskerk.
