door: Yosé Höhne Sparborth
Begin januari kwam het bericht, dat pater Jacques Mourad, medebroeder van Pater Jens Petzold te Sulaymaniyah, tot aartsbisschop werd benoemd van Homs-Hama-Nebek. Op 3 maart zal hij in Syrië tot aartsbisschop gewijd worden. Hij is mede-stichter van de Orde van Mar Musa (Bij Damascus) , die als spiritualiteit “Liefde voor de islam” en “gastvrijheid” praktiseert.
Pater Jacques Mourad, een Syrische monnik van de Orde van Mar Musa, zal op 3 maart gewijd worden tot aartsbisschop van Homs-Hama-Nebek. De Syrisch Katholieke kerk heeft hem gekozen, en Paus Franciscus heeft de keuze bevestigd.
De Syrisch Katholieke Kerk is evenals de Chaldeeuws Katholieke Kerk met Rome herenigd. Behalve verschillen in de liturgie zijn er enkele andere verschillen. Zo ligt de keuze van een nieuwe bisschop binnen deze kerken, en de Paus van Rome bevestigt de keuze. Een voorlopig nog belangrijk verschil. In deze Kerken mogen priesters huwen. Alleen ongehuwde priesters kunnen tot bisschop benoemd worden.
Om elk misverstand te voorkomen: de meeste Kerken in het Midden Oosten zijn oude Kerken. Zij waren al georganiseerde christelijke gemeenschappen toen het grootste deel van Europa nog niet christen was. Zo bestaat het bisdom van Kirkuk al sinds het jaar 138. In de praktijk zijn het relatief vaak monniken die tot bisschop gekozen worden.
Pater Jacques Mourad leerde ik kennen in de Iraaks-Koerdische stad Suleymaniyah, in het klooster waar ik vanaf 2014 regelmatig verbleef. In de dagelijkse omgang is hij behalve zeer beminnelijk een zeer praktische en harde werker. Zo zorgde hij met zijn aanwezigheid voor een regelmatige dagindeling, iets waar zijn medebroeder Pater Jens Petzold minder goed in was.
De Orde van Mar Musa is klein, en gemengd. De leden zijn zowel mannen als vrouwen. Het lot heeft hen zwaar getroffen sinds het bestaan van ISIS en de oorlog in Syrië.
De vorige aartsbisschop van Kirkuk, huidig Patriarch Sako, vroeg rond 2011 aan deze orde om in de binnenstad van Sulaymaniyah een klooster van dialoog te beginnen. Door een nieuwe kerk in een andere stadswijk was de oude kerk plus pastorie vrijgekomen. De orde was nog aan het overwegen toen de oorlog in Syrië uitbrak en de twee niet-Syrische leden vanwege hun veiligheid het land uit moesten. Zo kwamen Pater Jens Petzold en Zr. Friederike Gräf naar Suleymaniyah en begonnen daar hun dialoonarbeid. Daar kwam indertijd de groet vluchtelingenstroom vanwege ISIS tussen. In het klooster leefden 258 ontheemden drie jaar lang mee, voordat zij terug naar Caracosh konden. In die jaren kwam Pater Jacques Mourad daar nog bij, nadat hij een half jaar gevangene was geweest van ISIS. Hij moest op een rustige plek bijkomen. e Stichter Paolo Dall’Oglio, werd in 2013 door ISIS ontvoerd en van hem werd nog steeds niets vernomen.
In Suleymaniyah leerde ik Pater Jacques kennen als een harde werker. Dit ondanks een zeer slechte rug. Hij is een sjouwer. Zo werden er in de voorraadkamer ratten ontdekt, en hij toog onmiddellijk aan het werk. Met drie personen hebben we in één dag de hele zaak ontruimd, gereinigd en weer ingeruimd. En ja, de ratten werden gedood. dat vond ik wel het pijnlijke deel.
Opvallend in die jaren was vooral, dat de kinderen van die vluchtelingenfamilies allemaal gek op hem waren. Hij wist op een bijzondere wijze hen te motiveren zowel tot nuttige dingen als tot vrolijk in grote groepen samen spelen. Een belangrijke arbeid in die jaren. Want de vrouwen waren de hele dag druk bezig om in de primitieve leefomstandigheden (met zovelen in kleine ruimten) alle arbeid te verrichten: koken, orde houden, schoonmaken. De meeste mannen hingen doelloos en verdwaasd rond, waren nergens meer. In di cultuur IS de man zijn maatschappelijke status, en die was bij de vlucht achtergebleven in Caracosh/Mosul. De kinderen waren nogal aan zichzelf overgelaten, en Pater Jacques Mourad wist daar uitstekend mee om te gaan.
Ze zullen er in Homs-Hama-Nebek een goede bisschop aan krijgen.
Bekijk hier een video over zijn werk:
