Zusters en broeders,
Met elkaar leren we om beter te luisteren naar de richtlijnen van het RIVM die ons gegeven worden in deze tijd van gevaar op besmetting met het Covid19-virus. Aanpassen aan iets waar je niet aan gewend bent, waar je niet voor kiest, is moeilijk. Gaandeweg kennen we allemaal wel iemand die besmet is. Gelukkig meestal niet fataal. Het gaat wel over iets. Dat dringt steeds meer door.
Ineens is ‘gehoorzaam’ zijn een thema geworden in het gesprek dat in de media gevoerd wordt. ‘Dat hebben we afgeleerd’ lees je. ‘Past niet bij zelfredzaam zijn’ beweert een ander. ‘We lopen ertegenop dat er een kracht is die we niet in de hand hebben en dat zijn we niet gewend, dat bevalt ons niet’ weet een derde. Hier herkennen we wel iets van… En natuurlijk is het niet zomaar gemakkelijk om te volgen wat nu opgelegd wordt, om je over te geven aan wat voor ons allemaal samen nu het beste is, maar lastig voor ‘mij’.
In een gelovige kijk op ons bestaan is mijn ‘ik’ niet absoluut en eigenmachtig. Ik sta altijd in relatie. Ik ben verbonden met God en met de mensen om me heen, mijn naasten. Zo alleen kan een mens leven in geluk. In het verbonden zijn met God, schepper en redder van al wat is, krijgt een mens weet van zijn bestaan dat uit liefde wordt gegeven en dat deel uitmaakt van alles dat leeft en ‘is’. Dat wordt concreet en praktisch in het verbonden zijn met anderen alsof die je broers en zussen zijn en in het zorgzaam omgaan met de natuurlijke omgeving. Kijken naar en actief zijn in onze wereld doe je daarom niet alleen vanuit ‘mijn’ idee, maar ook vanuit de andere perspectieven: wat heeft mijn zus/broer nodig en hoe zou God ernaar zien…
Omdat deze band ons bestaan kleurt kunnen we zeggen ‘Blijf bij ons, Heer’. Dat is bidden, de kern ervan. Als die woorden in je opkomen en je ze in je hart of hardop laat klinken, geef je aan –begrijpelijk in de situatie die we nu beleven- dat wat gebeurt je macht te boven gaat. Het maakt dat je je openstelt en wilt luisteren. Waar we rekening mee moeten houden is dat steun, kracht en antwoorden naar ons toe kunnen komen niet op de manier waarop wij het verwachten en gewend zijn. Onze Heer spreekt en doet op zijn wijze en door zijn kanalen. Gehoorzaam zijn kan je van de ene verbazing in de andere brengen en kan erom vragen je te schikken, verder te kijken dan jouw neus lang is.
Wees niet bang dat ‘Blijf bij ons’ bidden je slaafs maakt. In tegendeel het maakt je bezonnen en kritisch. Doordat je wat er in je leeft voor God brengt kom je tot overwegen en beschouwen. Je volgt geen impuls, ‘laat er ander licht’ van verbonden-zijn over schijnen. Dat doet goed. Luisteren doet horen en gehoorzaam zijn aan ‘wat goed is’ voor jou, voor iedereen, voor de wereld.
We beseffen dat we met elkaar deze ongekende en moeilijke tijd door moeten. We doen dat in het vertrouwen dat wij elkaar daarin nodig hebben. Al de vormen van communicatie die ons gegeven zijn helpen daarbij. Met de geestelijke uitnodiging in dit laatste deel van de veertigdagentijd, tijd voor rust en bezinning te in te ruimen.
Pastores Samenwerkende Parochies Katholiek Utrecht
Pastoor Hans Boogers, Koos Smits, Gérard Martens
