Op zondag 9 september was het weer tijd voor de Utrechtse Willibrordprocessie. Sint Willibrordus (c. 658 – 739) was een Angelsaksische monnik die vanuit Engeland naar het toenmalige Frisia (grofweg wat nu Nederland is) ging om de heidenen te bekeren. Nog steeds wordt hij gezien als één van de belangrijkste heiligen van de Lage Landen. Gelovige Katholieken verzamelde zich gisteren op een mooie najaarsdag bij het beeld van de heilige Willibrordus om gezamenlijk van het Janskerkhof naar de Catharinakathedraal te lopen. Voorop ging de prachtige reliekschrijn waarin delen van het gebeente van Willibrord worden bewaard. “Samen laten wij in vrijheid de vreugde van ons geloof zien,” legt pastoor Boogers uit. “De processie getuigt van onze verbondenheid met Christus, met elkaar en met allen die in Zijn geest leiding geven aan de christelijke gemeenschap. Wij hopen dat de Willibrordprocessie voor alle deelnemers alsook voor de stad Utrecht en alle christenen in ons land een blijde geloofsgetuigenis mag zijn.”
Willibrordlied
Wie komt daar over water aan, met licht voor onze lage landen?
Wie toch heeft heer en onderdaan, belagers van elkaars bestaan,
In vrienden naar Gods hart veranderd?
Die zegt: “God’s hand is niet te kort:
hij maakt dat alles liefde wordt.”
Zijn naam is Willibrord
Wie spreekt een woord dat recht en richt en graaft een bron naar levend water?
Wie geeft aan blinden het gezicht, verandert zwaard en ploeg en zicht,
En maakt het leven tot genade?
Die zegt: “God’s hand is niet te kort:
hij maakt dat alles liefde wordt.”
Zijn naam is Willibrord
Wie breekt er aan het westerstrand de sterke golfslag onzer dagen?
Wie houdt er in dit avondland de stormlamp wachtend in de hand,
Waar god in oplicht soms bij vlagen?
Die zegt: “God’s hand is niet te kort:
hij maakt dat alles liefde wordt.”
Zijn naam is Willibrord
