Kardinaal Eijk heeft een boodschap geschreven voor alle gelovigen in het Aartsbisdom Utrecht bij het begin van het Paastriduum 2022. Deze traditionele groet is naar de parochies gestuurd, met het verzoek deze te publiceren op de eigen website. In zijn groet gaat kardinaal Eijk onder meer in op de oorlog in Oekraïne en herkent dat deze situatie ons als katholieke diep raakt. Toch bemoedig hij ons om onze hoop niet te verloren in deze moeilijke tijden: “Pasen is het feest van onze hoop dat zonde, lijden en dood niet het laatste woord zullen hebben. Christus Jezus is door lijden en dood heengegaan, Hij heeft dit doorstaan om voor ons de verrijzenis en het eeuwig leven bij God mogelijk te maken (…) Dat geldt zeker ook voor de vele Oekraïners en Russen die weliswaar pijn lijden vanwege deze oorlog, maar tevens hun hoop vestigen op de verrezen Christus.”

Verder praat kardinaal Eijk over het synodaal proces dat wij als kerk zijn ingegaan op verzoek van paus Franciscus: “Van verschillende kanten heb ik vernomen en zelf ook mogen ervaren hoe inspirerend veel gesprekken geweest zijn, waarin we tegenover elkaar konden uitspreken wat het voor ons betekent verbonden te zijn met Jezus Christus en de gemeenschap van de Kerk en wat wij als Kerk kunnen doen om het Evangelie uit te dragen.”

Klik hier voor de volledige tekst van de groet van kardinaal Eijk.

Bidden we voor hen die in de gezondheidssector hulp bieden aan zieken en ouderen, vooral in de armste landen. Mogen zij voldoende ondersteund worden door regeringen en lokale gemeenschappen.

Bekijk hier de boodschap van de paus (in het Spaans met Nederlandse ondertiteling).

Taal Doet Meer zorgt er met 1000 vrijwilligers per jaar voor dat Utrechters kunnen meedoen in de samenleving. Het leren van de Nederlandse taal is een rode draad in ons werk. Taal is nodig om een baan te vinden, met de leerkracht van je kinderen te praten, naar de huisarts te gaan, met een computer te werken of je huiswerk te maken. Heeft u tijd en zin om een Utrechtse taalleerder net dat extraatje steuntje in de rug te geven zodat hij/ zij het daarna zelf kan? U bent van harte welkom om als vrijwilliger bij Taal Doet Meer aan de slag te gaan. We zijn altijd op zoek naar vrijwilligers en vanwege ons ruime aanbod is vaak er vaak een activiteit die bij uw wensen past. Interesse? Vul dan hier het contactformulier in.

* Foto: https://www.taaldoetmeer.nl/

De vooralsnog laatste bijeenkomst van de St. Martinusparochie in het kader van het synodaal proces wordt gehouden a.s. zaterdag 2 april om 10.00 uur in de Dominicuskerk. Alle parochianen zijn uitgenodigd in navolging van de oproep van paus Franciscus, bij elkaar te komen om samen na te denken over de toekomst van de kerk.

Ook voor deze bijeenkomst graag aanmelden bij info@huisvandominicus.nl  of telefonisch op werkdagen ’s morgens: 030-2935245 (bij geen gehoor inspreken). Van harte aanbevolen deel te nemen.

Uitgebreide informatie over doel en werkwijze van het synodaal proces is te vinden op: https://www.rkkerk.nl/uitgelicht/uitgelicht-synode-synodale-kerk/.

Vragenlijst voor katholieke vrouwen

In het kader van het synodale proces 2021-2023 is er nu een vragenlijst speciaal voor katholieke vrouwen. Zou jij deze vragenlijst willen invullen en verspreiden onder katholieke vrouwen in jouw netwerk. Paus Franciscus wil graag onze stem horen en dat doen we met het project ‘Zij heeft een verhaal’. Het gaat om ‘katholiek’ in de ruimste zin van het woord: beroepskrachten, vrijwilligers, afgehaakt, afgedreven, vanhuisuit, cultuur, gepassioneerd, teleurgesteld, vroom, vrolijk, roomsch, enz. Juist de diversiteit is van belang. Dit is de pagina met alle informatie en vragenlijst: https://www.unkv.online/vragenlijst-en-gespre

927 (Zaandam) – 2022 (Utrecht)

 

Alleen – getrouwd – priester
In 2011 was pastor Henk Oostendorp 25 jaar priester. Terugkijkend op zijn leven tot dan toe vatte hij samen: ’Ik ben 25 jaar alleen geweest, was daarna 25 jaar getrouwd en ben nu alweer 25 jaar priester’. De combinatie ‘getrouwd’ en ‘priester’ was natuurlijk bijzonder. Zo plaatste het AD dat jaar boven een interview met hem de kop ‘Pastor met vrouw en kinderen’. Met hem had ik het eens erover dat hij zo een van de zeer weinige mensen was die in zijn leven alle zeven sacramenten zou kunnen ontvangen (dus inclusief huwelijk en priesterschap). ‘Dan moet ik aan het eind van mijn leven nog wel de ziekenzalving ontvangen’, merkte hij op.

 

Levensloop in eigen woorden
In september 2021 stuurde ik hem mijn boekje ‘Aangesproken en gedragen – God rakelings nabij’ toe. Zoals gebruikelijk reageerde hij daarop heel persoonlijk:

‘Beste Hans, heel hartelijk dank voor het boekje waarin je je ervaringen met God en mensen beschrijft. Het is goed om dat op oudere leeftijd te doen, wanneer je op je leven kunt terugkijken en je de lijnen die erin lopen kunt overzien.
Ikzelf ben 5 jaar op een kleinseminarie geweest, waar ik aan het begin van de zesde klas werd weggezonden. Daar hadden ze gelijk in, want ik was ook niet geschikt om in een mannengemeenschap te leven. Het verlangen naar het priesterschap bleef, zodat ik na het gymnasium op het Ignatiuscollege in Amsterdam afgemaakt te hebben door pater van Kilsdonk het noviciaat van de jezuïeten werd ingepraat. Maar na 9 maanden zonden zij mij terecht heen, omdat ook ik niet zonder vrouw zou kunnen leven.
Ik heb daarna een prachtig huwelijk gehad met een buitengewoon sterke en liefdevolle vrouw. Na haar dood in 1982 koos ik toch weer voor het priesterschap, waarin ik nu al 35 jaar heel gelukkig ben. Godservaringen zoals jij die gehad hebt, waarbij je zelfs Zijn stem hoorde, heb ik nooit gehad, maar ik voel, zeker tijdens de eucharistievieringen, een sterke band met Jezus. En ik ben dankbaar dat ik van zoveel mensen erkenning ervaar.
Toen ik 90 jaar werd heb ik, op verzoek van mijn zoon Remco, mijn leven beschreven. ‘

 

Geloof, familie en geleerdheid
Henk Oostendorp was een beminnelijke, bescheiden, eenvoudige, hartelijke, wijze en meelevende man. Hij hield van de warmte van sociale contacten.
In de rouwadvertentie wordt hij heel treffend beschreven als iemand die tot op het laatst toegewijd was aan alles wat hem lief was: geloof, familie en geleerdheid.
Hij was getrouwd met Anneke Straver en was gelukkig met haar. Anneke was een sterke vrouw. Door haar kreeg Henk oog voor de ongelijke positie van vrouwen en leerde hij de waarde van het feminisme. Ze kregen twee kinderen: Mirjam en Remco. Na 25 jaar huwelijk overleed Anneke in Groningen op 49-jarige leeftijd aan maagkanker. Henk zou haar bijna 40 jaar overleven en ook nog grootvader worden: weduwnaar, vader, schoonvader, grootvader en priester.
Wat zijn geloof betreft: hij voelde van jongs af dat hij priester wilde worden, maar dat ging niet zonder hobbels. ‘Ik wist al vroeg dat ik achter het altaar hoorde’, zei hij. Dat zou pas in 1986 werkelijkheid worden. Hij werd toen pastoor in Roden en Zuidlaren (bij Groningen) en daarna pastor van een kloosterbejaardenoord in Raalte (Ov.).
Hij was een echte boekenwurm en had een enorme boekenkast. Wat had hij veel gelezen en wat wist hij veel. In Madrid doceerde hij Nederlandse taal- en letterkunde. Later werd hij in Groningen hoogleraar Spaanse taal- en letterkunde. In het genoemde interview in het AD uit 2011 zegt hij daarover: ‘Ik heb gestudeerd, onderwijs gegeven, veel gelezen en kan dingen op eenvoudige en boeiende wijze vertellen, Maar ik kan nog geen spijker recht in de muur slaan.’

 

Naar Utrecht
In 2002 verhuisde hij op voorstel van zijn dochter naar Utrecht, naar een appartement in de F.C. Donderstraat, vlak bij zijn dochter.
In 2004 leerde ik hem kennen toen hij begon met voorgaan op de eerste vrijdag in de Johannes de Doper – Bernarduskerk. Tot op het laatst was hij actief in de Aloysius, de Paulus, de Rafaël, de NicolaasMonica-Jacobus (Spaanstalig) en de Johannes de Doper – Bernardus. Ik herinner me een uitspraak van hem in een preek: ‘Het gaat er niet om dat je christen bent maar dat je rechtvaardig bent.’ In het interview met het AD meldde hij: ‘Ik ga door tot ik een oude, krakkemikkige zeurpiet word, maar vermoedelijk sterf ik in het harnas.’ Het is hem niet gelukt een oude, krakkemikkige zeurpiet te worden, integendeel juist, maar wel om in het harnas te sterven. Hij was tot het eind van zijn leven geestelijk vitaal en bleef openstaan voor reacties. Dat deed hij ook toen ik hem een e-mail stuurde n.a.v. zijn preek van zondag 13 februari jl. In die preek over arm en rijk zei hij: ‘We kunnen zo voorbeelden noemen van arme mensen die hun situatie grotendeels aan eigen schuld te wijten hebben. Ze zijn door drugsgebruik aan lager wal geraakt of hebben nooit de discipline kunnen opbrengen om een vak te leren.’ Daarop sprak ik hem aan vanuit mijn ervaringen in o.a. het inloophuis in Lunetten. Hij reageerde: ‘Ik zal waarschijnlijk deze preek nooit meer houden, maar mocht ik toch 2025 halen, dan zal ik mij op dit punt genuanceerder uitdrukken.’

 

Overlijden
Hij overleed thuis op woensdagmorgen 23 maart 2022, 94 jaar oud. Zijn uitvaartdienst is op woensdag 30 maart in de Aloysiuskerk en zijn begrafenis daarna in Groningen, waar zijn vrouw Anneke begraven ligt sinds 1982. Laten we hem in onze gebeden gedenken. Na het overlijden van Herman Piek in 2016 raak ik weer een medevoorganger kwijt met wie ik me sterk verbonden voelde. Moge Henk Oostendorp rusten in het licht en de trouw van God die hij gediend heeft.

 

Hans Harmsen, 26 maart 2022

* Foto: U in de Wijk Overvecht

Op de ochtend van 23 maart is thuis pastor (prof. dr. H.T.) Oostendorp overleden. Hij was op zijn 94e nog volop actief in onze St. Martinusparochie. Door de week op de dinsdagochtend en vrijdagochtend om 10.00 uur in de Aloysiuskerk. In de weekends afwisselend in Aloysiuskerk, Pauluskerk, Rafaelkerk, St. Nicolaas-Monica-Jacobus (Spaanstalig), Johannes-Bernarduskerk. Een wijze man, die je kon boeien in zijn voorgaan en verkondiging. Daarnaast prettig in de omgang en deelde van harte zijn rijke levenservaringen met ons.

Zijn uitvaartviering zal plaatsvinden op woensdagochtend 30 maart om 10.30 uur in de Aloysiuskerk. U bent van harte welkom. De begrafenis zal plaatsvinden in Groningen, alwaar zijn vrouw Anneke begraven ligt sinds november 1982.

Persoonlijk bericht uit de Paulusgemeenschap
Wij zijn hem in de Pauluskerk gaan leren kennen als een enthousiaste, bijzondere en hooggeleerde voorganger die erg graag bij ons kwam. Na afloop van een viering stak hij zijn waardering voor de koren en de levendigheid in de kerk niet onder stoelen of banken.
Zondag 13 maart was hij nog bij ons. In een scherpe overweging verbond hij de lezingen van die dag met de oorlog in Oekraïne. Daarna genoot hij volop van het samenzijn na de viering. Laten we hem in onze gebeden gedenken. Bekijk hier een videoportret van twee jaar geleden gemaakt door U in de Wijk Overvecht.

Dagelijks komen er nieuwe vluchtelingen uit Oekraïne Nederland binnen. Er is een grote bereidheid om hen te helpen. Veel vrijwilligers nemen initiatieven om hen in de plaatselijke gemeenschap te verwelkomen. Ook vanuit parochies zijn er activiteiten om onderdak te bieden aan vluchtelingen. De Nederlandse R.-K. bisschoppen zijn dankbaar voor deze inzet en schrijven in een pastorale brief aan de parochies: ‘vluchtelingen mogen een beroep op ons doen.’

‘Christus laat ons zien wat broederlijke en zusterlijke liefde is en roept ons op vluchtelingen in die geest te ontvangen. Laten we die uitdaging met vertrouwen en in geloof en gebed aangaan’,  schrijven de bisschoppen.

Zij noemen het een ‘groot onrecht’ wat de vluchtelingen overkomt en zeggen dat er een zware verantwoordelijkheid rust op de internationale gemeenschap om de vrede en de mondiale gerechtigheid te herstellen en te handhaven. Ook uiten zij hun ‘grote waardering voor de inzet van velen binnen en buiten onze geloofsgemeenschap, beroepskrachten en vrijwilligers, die zich inspannen voor een menswaardige opvang van mensen in nood uit Oekraïne.’

Persoonlijke ontmoeting

Ook herinneren de bisschoppen aan de herhaalde oproep van paus Franciscus, namelijk om de vluchtelingen persoonlijk te ontmoeten. ‘Veel vluchtelingen komen uit een oorlogsgebied, zijn gescheiden van hun familie, en dragen ervaringen van geweld en verschrikkingen met zich mee. Laat weten dat wij om hen geven door een luisterend oor en onze aandacht en onze daadwerkelijke bereidheid om hen bij te staan. Zij mogen een beroep op ons doen.’

De bisschoppen vragen om in gebed verenigd te blijven voor de vrede in Oekraïne en in heel de wereld. ‘We bidden met u om een einde van de oorlog, dat vluchtelingen uiteindelijk weer veilig naar huis terug kunnen keren. Denken wij hier ook aan alle soldaten die de strijd ingestuurd zijn. Moge God spoedig de ware en blijvende vrede schenken, op voorspraak van Maria, Koningin van de vrede.’

Lees hier de complete brief van de bisschoppen.

Lees hier de Engelse vertaling van de brief.

Bron: rkker.nl
Foto: Pixabay.com

Op 11 maart jl. heeft een vertegenwoordiging van het bestuur gesproken met afgevaardigden van de beraden over de vraag wat wij kunnen doen in het kader van de vluchtelingencrisis wegens de oorlog in Oekraïne.

Duidelijk werd dat het absoluut de voorkeur verdient om aan te sluiten bij initiatieven die er reeds zijn, in de eerste plaats vanuit de landelijke en gemeentelijke overheden, vluchtelingenwerk, maar ook bij de actie van de diaconie van de protestante kerken in Utrecht.

De vertegenwoordiger van de Oekraïense gemeenschap, die haar vieringen houdt in de Aloysiuskerk, gaf aan dat er al veel spullen binnenkomen, maar dat er nog vooral behoefte is aan specifieke zaken zoals powerbank (batterijen) met oplader voor mobiele telefoons, brandveilige handschoenen en dergelijke.

Met name kunnen de katholieke kerken in Utrecht een bijdrage leveren door locaties beschikbaar te stellen voor dagbesteding, en door vrijwilligers in te zetten.

De vluchtelingen die in de eerste dagen worden opgevangen in onder andere de Jaarbeurs, zullen zeker behoefte hebben aan een kleinschaliger setting voor overdag, waarbij ze ook de gelegenheid wordt geboden wegwijs te worden in het Nederlands systeem (invullen van formulieren, zorgverzekering regelen, bankzaken regelen et cetera).

We roepen de geloofsgemeenschappen dan ook op om te kijken of:

1. uw locatie geschikt en beschikbaar is voor dagopvang; denk daarbij aan het idee van de “huiskamer”.
2. u vrijwilligers hebt die in de eigen locatie of elders in de parochie beschikbaar willen zijn voor enkele dagdelen om de dagopvang te bemensen;
3. u vrijwilligers hebt die kunnen helpen bij het invullen van formulieren en dergelijke;
4. vrijwilligers hebt die beschikbaar zijn om tijdens de uren van de dagopvang beschikbaar te zijn voor wandelen, vervoer (van en naar de opvang locatie, naar instanties et cetera).

Daarnaast wordt u gevraagd te onderzoeken in hoeverre het mogelijk is de kerk (meer) open te stellen voor gebed, ook overdag (bepaalde uren bijvoorbeeld), zowel voor vluchtelingen als voor anderen.

Wij willen, na inventarisatie, een en ander kortsluiten met de protestante diaconie en met de officiële instanties, om ons aanbod bekend te maken. We vinden het belangrijk dit via die lijn te communiceren en niet allerlei lokale initiatieven te hebben, zonder dat deze zijn aangemeld.

Het huiskamerproject van de Dominicuskerk kan worden ingezet, nu hier al een project loopt voor de eerdere groep vluchtelingen en asielzoekers in Utrecht.

In de Aloysius zal na de viering van de Oekraïense gemeenschap meer tijd zijn voor gezamenlijk koffiedrinken in de kerk, en openstelling voor alle Oekraïners, om elkaar te kunnen ontmoeten.

Ook is het mogelijk dat u een oproep doet aan de parochianen om zich te melden voor het beschikbaar stellen van woonruimte (voor mogelijk langere duur), doch dit loopt niet via de parochie maar via de geëigende instellingen daarvoor. We zullen bekijken waar men dit het beste kan aanmelden.

Graag ontvangen wij uw inventarisatie en opgaaf van mogelijkheden, liefst op korte termijn, via het centraal secretariaat.

 

Namens het bestuur,

Gerrit Koenders, Frans Joosten

 

* Foto: Werry Crone

In onze stad beginnen verschillende initiatieven te ontstaan om slaapplaatsen voor Oekraïense vluchtelingen te organiseren. Een overzicht hiervan –en van andere manieren om te helpen– vindt U op de website van de gemeente Utrecht. Zo is de protestantse diaconie een actie begonnen om slaapplaatsen voor twee weken te organiseren. Wie wil kan zich hier aanmelden: https://www.diaconie-utrecht-vluchtelingen.nl/. Ook Take Care BNB is een actie begonnen om vluchtelingen voor maximaal drie maanden onder te brengen. In beide gevallen is nog niet duidelijk wat er daarna met de vluchtelingen gebeurt. Lees hier een artikel met tips en achtergronden bij het opnemen van vluchtelingen. Intussen maakt de gemeente in de Jaarbeurs veldbedden gereed voor 300-500 vluchtelingen. Voor wie geen vluchtelingen in huis kan opnemen en geen geld kan geven (of al gegeven heeft maar nog iets meer wil doen): bid! In tijden van oorlog of oorlogsdreiging hebben christenen altijd het voortouw genomen om ook langs spirituele weg strijd te voeren tegen het kwaad. Door te bidden. Het gebed dat het eerst in ons opkomt is het Onze Vader. Kijk en luister hier naar dat gebed in het Oekraïens door het Utrechts Byzantijns koor.

* Foto: RTV Utrecht

Met ingang van vrijdag 25 februari vervallen voor de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland de verplichting om anderhalve meter afstand te houden en het mondkapjesadvies bij verplaatsingen door de kerk. De maatregelen voor het uitreiken van de communie worden versoepeld.

‘We zijn dankbaar voor verruiming van de mogelijkheden om samen ons geloof in Gods huis te kunnen vieren,’ zeggen de bisschoppen. ‘We weten dat alle gelovigen hier naar uitkijken.’

Communie

Met ingang van 25 februari vervallen de beperkende regels voor het uitreiken van de communie met uitzondering van de regel dat de priester vooraf zijn handen goed reinigt. Ook het ontvangen van de heilige communie op de tong is weer mogelijk. Daarbij geldt de dringende aanbeveling om de plaatsen in de kerk waar de handcommunie en de tongcommunie wordt uitgereikt fysiek van elkaar te scheiden. Op de plaats van de uitreiking van de tongcommunie wordt gevraagd een bidstoel te plaatsen zodat de tongcommunie geknield ontvangen kan worden.

Verder is het gebruik van wijwater weer toegestaan. Samen koffiedrinken na de viering is weer mogelijk.

De pandemie is echter nog niet voorbij. Gehandhaafd blijven daarom regels ter vermijding van handcontact: gelovigen geven elkaar niet de hand bij de vredeswens en collecteren gebeurt op een andere manier dan het doorgeven van de collecteschaal van hand tot hand.

Aswoensdag

Woensdag 2 maart is Aswoensdag. Voor het uitdelen van de askruisjes kan worden gekozen voor het plaatsen van het kruisje op het voorhoofd of voor het strooien van de as over het hoofd. Hierbij geldt de aanbeveling voor de priester om tijdens het uitreiken van het askruisje een mondkapje te dragen.

Rekening houden met elkaar

Ten slotte benadrukken de bisschoppen dat het nodig is om zich nog steeds aan de adviezen te houden die de verspreiding van het virus aantoonbaar beperken. Zoals hygiëneregels volgen (handen wassen, hoesten en niezen in de elleboog), geen handen schudden, goed ventileren, niet komen met verkoudheidsklachten enzovoort.

‘Houd rekening met elkaar, ook met diegenen die afstand willen houden en/of een mondkapje dragen, bijvoorbeeld in verband met een kwetsbare gezondheid. Laten we met elkaar ervoor zorgen dat iedereen in de kerk de liturgie veilig mee kan vieren’, aldus de bisschoppen.

Bron: www.rkkerk.nl
Foto: Ramon Mangold

De parochies Sint Martinus en Licht van Christus organiseren in de Vastentijd een online veiling waarvan de opbrengst bestemd is voor het Vastenactieproject Red het water van de Maya boeren in Guatemala. U kunt tot 20 maart spullen aanbieden voor de veiling via het emailadres veilingvastenactie@gmail.com (graag foto erbij). U kunt van alles aanbieden: een zelf gebakken taart, spullen uit huis die U niet meer gebruikt maar die nog wel mooi zijn. Of U biedt een workshop, hulp bij de aangifte inkomstenbelasting, een tuintje lente-klaar maken etc. Na 20 maart kunt U op de aangeboden spullen bieden (t/m 4 april). Dat gaat via de website van de RKDU.