Traditiegetrouw werd gisteravond tijdens een mooie dienst in de Onze Lieve Vrouwekerk te Apeldoorn de Chrismamis gevierd. Dit is een jaarlijkse gebeurtenis die het hele bisdom aangaat. In deze mis wijdt en zegent de bisschop namelijk het chrisma en de oliën die het komende liturgische jaar door alle priesters in hun parochies gebruikt zullen worden. Aan het eind van de viering nemen de gelovigen deze oliën mee naar hun parochies. Dat verklaard dan ook de locatie: Apeldoorn ligt middenin het aartsbisdom en is zo voor alle vicariaten even makkelijk te bereiken. Officieel viert men de Chrismamis op Witte Donderdag, maar omdat volgens de Joodse wet de nieuwe dag begint bij zonsondergang, mag de Chrismamis ook op woensdagavond gevierd worden en dat is in de loop der tijd ook gebruikelijk geworden.

Het zijn moeilijke tijden voor de wereldkerk met vervolgingen in het Oosten en een vernietigende onverschilligheid in het Westen. Desondanks wist kardinaal Eijk in een omzichtige preek door te stoten naar de kern van de zaak. Hij herinnerde de gelovigen aan het heldhaftige voorbeeld van luitenant-kolonel Arnaud Beltrame. Deze agent van de Franse gendarmerie had afgelopen vrijdag de plaats ingenomen van een supermarktmedewerker die in gijzeling was genomen door een Jihadist in Trèbes (zuid Frankrijk). De volgende dag (24 maart) werd hij door de terrorist vermoord. Kardinaal Eijk liet weten dat Beltrame, die door zijn geloof werd bewogen om dit enorme offer te brengen, eerst nog de ziekenzalving had ontvangen. Op Witte Donderdag herdenken wij met de voetwassing de opdracht van dienstbaarheid die wij van Jezus hebben gekregen en het gebod van de onderlinge liefde. Zo kwam alles bij elkaar: de oliën, de dienstbaarheid en de zelfgave die ons geloof moeten karakteriseren. Het is een krachtige boodschap waarmee wij als Katholieken wereldwijd hoopvol de Paastijd in kunnen gaan.

Luitenant-kolonel Arnaud Beltrame

Een groet van de aartsbisschop
aan alle gelovigen in het Aartsbisdom Utrecht
bij het begin van het Paastriduum 2018

Utrecht, Witte Donderdag 2018

Broeders en zusters in Christus Jezus onze Heer,

De dagen van Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Pasen verenigen ons in het bijzonder met onze Heer Jezus, die Zichzelf voor ons gegeven heeft, totaal, tot op het kruis. Dit heeft Hij uit liefde gedaan. Jezus maakt zo Zijn eigen woorden waar: “Geen groter liefde kan iemand hebben dan deze, dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden” (Joh. 15, 13). Liefde is het wezen van God: “God is liefde” (1 Joh. 4, 16).

Liefde zal daarom ook altijd het wezenlijke kenmerk moeten zijn van ons leven, omdat wij naar Zijn beeld en gelijkenis geschapen zijn. Temeer geldt dit wanneer we gedoopt en gevormd zijn en daardoor vervuld van de Heilige Geest vrienden van Jezus zijn, in ons persoonlijk leven en dat van ons samen als Kerk.

Ons leven geven, uit liefde, voor elkaar – in navolging van Jezus – gebeurt op vele plaatsen, momenten en manieren. Ik denk hierbij aan de liefde van (groot)ouders voor hun (klein)kinderen, van (klein)kinderen voor hun (groot)ouders, van mensen voor een ander in nood (naar geest of lichaam), van mantelzorgers. Kortom van mensen die er zijn voor de ander, die met kleine of grote offers het leven van hun naaste – dichtbij of ver weg – verrijken, steunen en tot zegen zijn. In stilte gebeurt er heel veel goeds, uit liefde. Deze liefde getuigt van de Geest van God. Het is immers de Geest van God die in ons hart, in ons leven geloof, hoop en bovenal liefde wekt en versterkt en in de ander doet wekken en versterken.

Dat wekken en versterken van de liefde van de Geest van God in ons, gebeurt op bijzondere wijze door de sacramenten. Bij het toedienen van een aantal sacramenten wordt olie gebruikt, opdat wij gezalfd worden, dat wil zeggen gesterkt met de Geest van de Heer en daardoor met de kracht van Zijn liefde. Het is mij elk jaar dan ook een grote vreugde als ik in de Goede Week tijdens de Chrismamis de oliën voor de geloofsleerlingen en de zieken mag zegenen en het Chrisma, de olie voor het doopsel, het vormsel en de priesterwijding, mag wijden. Door deze sacramenten geeft God ons de kracht om dienend in het leven te staan, in navolging van Jezus, die “niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen en Zijn leven te geven als losprijs voor velen” (Mc. 10, 45).

Jezus spoort ons aan en bezielt ons om Zijn liefde na te volgen. Dat doen wij tijdens ons aardse leven. Maar het kan op diverse manieren ook nadat wij dit aardse leven verlaten hebben. De laatste maanden is er, zowel in de Tweede en de Eerste Kamer als in de media, veel aandacht geweest voor orgaandonatie, die zowel tijdens ons leven als na de dood kan plaatsvinden. Daarom is het goed om in de Witte Donderdaggroet van dit jaar bij het begin van het Paastriduum – de dagen waarin wij gedenken en vieren dat Jezus voor ons Zijn leven uit liefde heeft gegeven tot op het kruis – in herinnering te brengen dat het doneren van organen tijdens dit leven en na onze dood een daad van naastenliefde en solidariteit is, ten dienste van het leven van een ander.

De Rooms-Katholieke Kerk prijst het doneren van organen in dit leven en na de dood aan, niet als een plicht, maar als een daad van naastenliefde, uit vrije wil. Het leven van een ander en daarmee dat van zijn of haar gezin, familie en/of vriendenkring kan er op grootse wijze mee geholpen zijn. Dankzij die gave worden medemensen in staat gesteld vaak nog jaren in een goede gezondheid verder te leven.

Van harte hoop ik dat het bovenstaande u helpt om de keuze te maken die voor u en uw omgeving het beste is. Echter, ook voor iemand anders, die u niet kent, maar die u intens dankbaar zal zijn als u hem of haar na uw overlijden tot zegen bent door organen en/of weefsels te doneren.

Bovendien hoop ik van harte dat de vieringen van Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Pasen in uw parochie(s), ziekenhuis, zorginstelling, gevangenis, op missie in het buitenland of waar u en de uwen ook mogen zijn, in u en ons allen de liefde mogen versterken waarin onze Heer Jezus ons is voorgegaan. Hij leeft nu in de eeuwige liefde van de Vader, dankzij Pasen. En dat is ook onze Eindbestemming als wij Hem navolgen.

Dat uw en ons aller Pasen zalig zij!

+ Willem Jacobus kardinaal Eijk

Aartsbisschop van Utrecht

Beste medeparochianen,

Van harte welkom aan u allen, welkom ook aan de leden van de Personele Unie, het nieuwe bestuur dat, tot we over kunnen gaan tot de fusie van de drie parochies, iedere parochie afzonderlijk bestuurt.

We zijn vandaag bij elkaar gekomen omdat het pastoraal team haar pastorale visie aan u wil presenteren. Het is een document dat het resultaat is van de Stadssynode030, werkconferenties, klankbordgroep en diverse gesprekken.

We presenteren u geen beleidsplan, maar een visie. Een beleidsplan heeft over het algemeen een beperkte houdbaarheid. Meestal een jaar of 3-4. Gelet op het snel veranderend kerkelijk landschap hebben wij ervoor gekozen om een visie te ontwikkelen die voor lange tijd meegaat.

Deze visie, die zo dadelijk nader zal worden gepresenteerd, is gegrondvest op het Bijbelse verhaal van de Emmaüsgangers.

Aan dit verhaal wordt iedere gelovige van onze drie katholieke parochies uitgenodigd om zijn of haar eigen geloofsverhaal te spiegelen.

We zijn onderweg met als wetenschap dat wat er achter ons ligt, in ons heel veel dankbaarheid vreugde heeft gebracht. Tegelijkertijd wordt die dankbaarheid en vreugde overvleugeld door donkere wolken. Het zijn de donkere wolken van teruggang van het kerkelijk leven. Hoewel ik het wellicht niet hoef te benoemen, wil ik ze toch nogmaals hernemen: teruglopend kerkbezoek, krimpend vrijwilligerskorps, minder pastores gewijd en ongewijd, weinig of geen vernieuwende initiatieven vanwege krimp op alle fronten van personele capaciteit in de geloofsgemeenschappen.

Daar bovenop zijn er de stijgende kosten van gas, water, licht, verzekering, onderhoud van de gebouwen en wordt er op het vermogen ingeteerd. Het jaarlijks begrotingstekort overstijgt de €300.000! Er moeten ingrijpende beslissingen worden genomen op materieel en financieel gebied. Daarover gaat in eerste instantie het bestuur.

We zijn hier vandaag niet om over die bestuurlijke zaken te spreken, maar over het pastoraat. En daarin neemt het pastoraal team haar leidende positie in.

Bij mijn aantreden als pastoor van de drie parochies had ik al snel door dat het behoud van alles wat we hebben en doen geen optie is. Maar hoe moet het dan verder?

De Stadssynode heeft zich gebogen over de vraag hoe wij als katholiek Utrecht gehoord en gezien kunnen worden in de jaren die voor ons liggen. Welke weg moeten wij gaan als katholiek Utrecht om onze presentie in de stad  te verzekeren?

Het advies van synode heeft kort samengevat naar voren gebracht om ons als RK geloofsgemeenschap van Utrecht naar de bron van ons bestaan te wenden; Jezus Christus de Verrezen Heer. Hij is degene die ieder van ons, individueel,  lokaal en als grote gemeenschap doet bewegen en spreken.

Ik denk dat iedereen dit een voor de hand liggende aanbeveling is. Echter, wanneer we kijken naar de realiteit van onze stad, dan is het maar de vraag of wij Christus werkelijk present stellen? Iedere gemeenschap heeft zijn best gedaan om de parochiële activiteiten zoals we die al jaren kennen in stand te houden. Tegelijkertijd moeten we erkennen dat het parochieleven aan alle kanten piept en kraakt. We moeten dus nieuwe wegen gaan. Onze grenzen letterlijk en figuurlijk gaan verleggen.

Het Emmaus verhaal mag ons hierin helpen.[1] Na de jaren van het Rijke Roomse leven zijn we beland in een periode van onzekerheid en verwarring. [2]

Het ontbreekt ons steeds meer aan houvast. Met de twee leerlingen zijn we onderweg van Jeruzalem naar Emmaus. We praten en praten en lopen het risico onze Reisgenoot, Christus zelf, over het hoofd te zien terwijl Hij aan onze zijde meeloopt en aan vraagt: “Waar hebben jullie het over”. En wat is ons antwoord dan? Zeggen wij met de leerlingen: ‘Weet je dan niet wat er allemaal is gebeurd? We zijn verweesd en leven nu in vertwijfeling”.

En dan gebeurt het dat Hij ons vertelt over de heilsgeschiedenis van God met de mensen. En worden de Schriften voor ons geopend. We willen Hem niet loslaten en nodigen Hem uit: “Blijf bij ons!” En zo gebeurt het ook. En telkens weer mogen wij Hem herkennen in de viering van de eucharistie. Zo neemt Hij ons bij de hand en bemoedigt Hij ons telkens weer, tot op de dag van vandaag.

Wij worden ook vandaag uitgenodigd om Hem uit te nodigen om bij ons te blijven. We willen ons meer op Hem verlaten en nieuwe wegen gaan. We willen de mensen die achter gebleven zijn vertellen over de verbondenheid met Hem die wij onderweg tegen zijn gekomen en concreet ingaan op wat Hij ons heeft verteld en voorgeleefd.

Blijf bij ons Heer, is niet zomaar een mooie zin, het is als een geloofsbelijdenis. Ik kan en wil niet zonder jou, Heer. Ik heb jouw woorden en voorbeeld nodig om de dag van morgen met vreugde en dankbaarheid te ontvangen. Ik sta niet alleen in dat verlangen, ik weet mij verbonden met allen die in Jouw voetspoor willen treden.

We laten veel achter ons, maar stranden niet, verdrinken niet, zijn niet verloren. Jij bent altijd aan onze zijde op onze levensreis. Met de Heer aan onze zijde durven wij de nieuwe toekomst aan en bidden hem: Blijf bij ons, Heer.

Utrecht 14 maart 2018

Pastoor Ton Huitink

[1] Cf: Luc.24, 13,35

[2] zie plaatje voorzijde pastorale visie: Petrus en Johannes  rennen naar Jezus’ graf, maar het graf is leeg. Cf: Joh 20,4)

Woensdagavond 14 maart waren 80 mensen uit de geloofsgemeenschappen van de Ludgerus-, Salvator- en Martinusparochie bijeengekomen om de presentatie van de pastorale visie mee te maken. De zaal van de Rafaelkerk was daarmee vol. Pastoor Ton Huitink opende avond en vertelde hoe het pastoraal team zich bij het schrijven had laten inspireren door het Emmaüsverhaal. Hij benadrukte ook dat deze visie een werk- en groeidocument is waarmee we allemaal samen aan het werk moeten gaan. Pastor Gérard Martens belichtte de hoofdlijnen van het document dat Jezus Christus in het midden van onze ontwikkeling van geloof en kerk-zijn plaatst. “We moeten ons ervan laten doordringen dat de Heer al vóór ons uit gaat. Wij worden uitgenodigd tot navolging. Een navolging die kleur krijgt doordat we de ons in het doopsel al meegegeven verantwoordelijkheid en deelname in het priesterlijk, profetisch en koninklijk ambt van Jezus uitleven door hem te vieren en lief te hebben, Hem te leren kennen en verkondigen en Hem te dienen in de ander.

In kleine groepen spraken de aanwezigen door over de indruk die de visie hen gaf en de uitdagingen waarvoor zij zich gesteld zien. De avond werd besloten met een gezamenlijk avondgebed.

Op 12 december is pater Ton Wilmering S.J. overleden in Nijmegen. Hij is 86 jaar geworden. Van 1964 tot en met 1975 was hij betrokken bij de Aloysiuskerk. Hij heeft zich onder meer ingezet voor het jongerenpastoraat. Hij richtte jongerengroepen (JA) op en daaruit kwam Mixtuur voort, een jongerenkoor ter ondersteuning van zijn beatmissen. Hij liet het koor zelfs een plaatopname maken ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Aloysiuskerk. Tot op vandaag zingt Mixtuur in de Aloysius.

Samen met een groep jongeren zorgde hij ervoor dat het kolenhok onder het hoofdaltaar werd uitgegraven. In de kelder werd een jongerensoos ingericht, die eerst PB7 heette en later De Kwek werd genoemd en die iedere zaterdagavond open was.

Heel wat jongeren van toen bewaren mooie herinneringen aan de vele uren die daar werden doorgebracht met dansen, discussiëren en natuurlijk een lekker drankje. Parochiane Ria van Leeuwen, een van hen, bleef contact met hem houden en raakte met hem bevriend. Zij denkt met grote dankbaarheid aan hem terug: ‘Pater Wilmering heeft honderden jongeren een prachtige jeugd bezorgd!’

Op 18 december is afscheid genomen van pater Wilmering met een uitvaartmis in de Sacramentskerk in Nijmegen. Na de begrafenis op Jonkerbosch kwam het tot een spontane reünie van vrienden van vroeger en werden er vele verhalen over deze bijzondere man uitgewisseld.

Het Katholiek Documentatie Centrum in Nijmegen heeft al meer dan veertig bijzondere biografieën van opmerkelijke rooms-katholieken gepubliceerd. In december 2017 is de biografie van Yosé Höhne-Sparborth aan deze eregalerij toegevoegd: ‘Ik pas niet en God ook’.

Höhne Sparborth (1946) trad in 1965 bij de Arme Zusters van het Goddelijk Kind. Ze was onder meer betrokken bij de Basisbeweging van Kritische Groepen en Gemeentes en de Acht Mei Beweging. Vanaf 2014 reist zij regelmatig naar Irak om de vredesprojecten van bisschop Mirkis te ondersteunen. Daarnaast is zij sinds 2011 actief in de Antoniuskerk in de wijk Lombok. Ze zet zich als voorganger in voor het stadsklooster Antonius.

Hoograven neemt afscheid van de protestantse Marcusgemeente. Dit gebeurt met een afscheidsdienst in de Marcuskerk op 7 januari om 10.00 uur. Vanaf 14 januari vormt de Marcuskerk samen met de Nicolaikerk een nieuwe gemeente, met op elke zondag om 10.00 uur een kerkdienst. Na afloop van de dienst is er gelegenheid om elkaar te ontmoeten in de Grote Marcuszaal. Opgeven: scriba@marcuskerk.nl

Marcuskerk, Wijnesteinlaan 2.

Eerste Communie

Aloysius

Het Eerste Communieproject bestaat uit ongeveer tien bijeenkomsten. Samen gaan de kinderen op reis en ontdekken Jezus, waarom Hij het laatste avondmaal heeft gevierd en waarom wij dat nog steeds doen! Het project is vooral geschikt voor kinderen van groep 4 en5 van de basisschool. De voorbereiding start na de Kerstvakantie, de meeste bijeenkomsten zijn op zondagochtend om 9.30 uur tijdens de Eucharistieviering. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met de Werkgroep Eerste Communie via het mailadres communieproject@gmail.com
Aloysius, Adriaen van Ostadelaan 4.

Johannes-Bernardus

Begin januari wordt de voorbereiding gestart voor jongens en meisjes vanaf groep 8. Er zijn acht zondagochtenden gepla nd en daarbij ook twee ouderbijeenkomsten.
Algemene informatie wordt gegeven op donderdag 11 januari om 19.30 in het kerkcentrum. De viering van de eerste communie is op zondag 22 april 2018
Aanmelden en informatie bij Hanneke Wallenburg, 06 – 41 03 47 66 of hannekewal@hotmail.com
Johannes Bernardus, Oranje Nassaulaan 2.

Dominicus

De Eerste Communie vindt plaats om 10.00 uur op zondag 22 april 2018. Het voorbereidingstraject is in principe voor kinderen van groep 4 en 5. De voorbereidende bijeenkomsten rond het Eerste Communieboekje worden gehouden op vrijdagmiddagen van 15.30-17.00 uur in de Dominicuskerk of de Antoniuskerk (locatie wordt nog gekozen) van 12 januari t/m 20 april, met uitzondering van de schoolvakanties. Het traject wordt georganiseerd en begeleid door de pastoraats-groepen van Dominicus- en Antoniuskerk en een pastor van de Ludgerusparochie.
Aanmelden kan per email secretariaat@dominicuskerkutrecht.nl of telefonisch 030 -293 52 45 (9.00-12.00 uur).
Dominicus, Palestrinastraat 1.
Antonius, Kanaalstraat 200.

Vormsel

Begint met een informatieavond voor ouders (waar we over de inhoud van het project vertellen en praktische afspraken maken) op maandagavond 8 januari 20.00 uur in het pastoraal centrum Aloysius, Adriaen van Ostadelaan 4. Als je mee wilt doen, kun je dat doorgeven via de e-mail: secretariaat@katholiekutrecht.nl of telefoon 030 – 254 61 47.
Pastoraal centrum Aloysius, Adriaen van Ostadelaan 4.

Met het krimpen van het aantal praktiserende katholieken in Nederland heeft zich in de loop der jaren een probleem ontwikkeld: hoe komen (jonge) gelovigen aan een gelijkgestemde man/vrouw? Het zijn vaak de wat introverte types die niet van grote gezelschappen houden en daardoor minder contacten leggen. Mensen die graag eerst de kat uit de boom kijken en liever een een-op-een gesprek voeren.

Er zijn ook weduwen en weduwnaren, al dan niet met kinderen, die eenzaam zijn, of mensen wiens huwelijk nietig is verklaard, alleenstaande moeders of vaders, die graag een huwelijksband zouden willen aangaan en mogelijk katholieken in spe.

Daarom is er bij ons het idee ontstaan om ons voor deze groep in te zetten. Wij denken dan aan het uitnodigen van een gelijk aantal mannen en vrouwen in dezelfde leeftijdsgroep (30 t/m 45 ongeveer) voor bijvoorbeeld een gezellige boswandeling met eventueel halverwege een lunch. Zo kunnen mensen elkaar op een natuurlijke, ongedwongen wijze leren kennen.

Geïnteresseerden kunnen contact opnemen met: spontaneous.meeting@gmail.com

De parochies in Utrecht ondersteunen voor een aantal jaren het werk van bisschop Mirkis in Irak. Hij zorgt ervoor dat jongeren van elke herkomst (Christen, Moslim, Jezidi) kunnen studeren. Zo bouwt hij aan nieuw leiderschap voor een nieuwe samenleving in Irak. Dit jaar is het project door de Vastenactie landelijk omarmd. Daardoor worden de bijdragen van parochianen in Utrecht verhoogd met 50% uit de algemene fondsen van de Vastenactie. Zo is uw euro dus 1,50 waard!

Meer informatie kunt u hier vinden.

Met ingang van 1 november heeft de bisschop van Utrecht besloten voor de drie parochies die op weg zijn naar een gezamenlijke toekomst één parochiebestuur te benoemen (personele unie). Terwijl de drie parochies nog wel zelfstandig blijven bestaan, is er alvast één bestuur vanuit de verwachting dat over enige tijd de fusie van deze parochies een feit zal zijn.