Hieronder vindt u de derde pastorale brief van ons pastoraal team. De eerdere brieven vindt u hier en hier.

Zusters en broeders,

Het kan niet anders dan dat het voortduren van de beperkingen waar iedereen mee te maken heeft en waar we zelfs aan beginnen te wennen, ook gevoelens van onzekerheid en angst te weeg brengen. Want wat gaat er met onze wereld gebeuren als het woekeren van het virus voorbij is. Het zou allemaal wel eens ‘anders’ kunnen worden – zo waarschuwen berichten in de media. De economie loopt een deuk op, politieke structuren en allianties laten scheuren zien en we hebben oog in oog gestaan met onze kwetsbaarheid. Hoe gaat het verder……

Een aantal dingen zijn al ‘doorgedrongen’: de mensen die werken in de zorg verzetten bergen werk voor ons welzijn, nu en dat deden ze al. Eindelijk laten we onze waardering klinken. Ouders spreken na drie weken thuisonderwijs met meer respect over leerkrachten en docenten die dag in dag uit met hun kinderen optrekken. Bij de wandeling voor een frisse neus en om de conditie op peil te houden zijn we elkaar weer aan het groeten. Allemaal weten nu weer heel goed hoe wij mensen elkaar brood-nodig hebben. We zijn beperkt en afhankelijk – en daar hoeven we ons niet te groot voor te voelen.

En nu staat de Goede week voor de deur. Op voorhand al een bijzondere. Het zal voor velen de eerste keer zijn dat deze intense en betekenisvolle dagen alleen maar thuis gevierd kunnen worden.
We gaan de gemeenschap voelbaar missen als we op Palmzondag proberen met Jezus mee Jeruzalem in te trekken en Hem toejuichen. We gaan de bonte en feestelijke rommeligheid missen van de kinderen met palmpaasstokken voordat de sfeer omslaat naar de ernst van de geslagen mensenzoon waarover Jesaja spreekt en het lijdensverhaal van Jezus.
Op Witte donderdag kunnen we niet in gezamenlijkheid mee aan de tafel de laatste maaltijd van Jezus met zijn leerlingen meevieren waarbij Hij in het brood Zijn lichaam gaf en met de beker aankondigde zijn leven voor ons te geven. Op Goede vrijdag kunnen we niet samen in de kerk het lijdensverhaal door ons heen laten gaan en onder het kruis staan om het hulde te brengen.

Wat een beetje helpt is dat we weten dat we in dit missen en het doorbreken van al bijna levenslange gebruiken die we in ere houden, niet alleen staan. We zoeken allemaal hoe het wèl kan lukken deze bijzondere dagen niet door de vingers te laten glippen. Misschien zijn we er bewuster mee bezig dan andere jaren als alles voortjaagt. We zien, horen en merken dat de beperkingen waar we mee te maken hebben juist creatieve nieuwe oplossingen opwekken. Er is nu noodzaak ‘het’ anders te proberen.

Krijgen we hiermee ook gelovig de steun en bevestiging dat, in wat voor omstandigheden ook, onze Heer bij ons blijft. Hij trekt met ons op en laat ons op de momenten dat wij er open voor staan Zijn aanwezigheid proeven en weten hoe Hij ons nabij is. We gaan ieder op de manier die in de eigen situatie lukt en zo samen met elkaar verbonden, op weg naar Pasen.

Zoals ook in Tussentijds Magazine, dat zojuist verschenen is, nodigen wij u uit om de dingen waarover u zich zorgen maakt, die u op het hart of lever hebt of die u zwaar op de maag liggen, met elkaar of met ons in gesprek te brengen.

Pastores Samenwerkende Parochies Katholiek Utrecht,

Pastoor Hans Boogers, Koos Smits, Gérard Martens