De drie parochies van de stad Utrecht (Sint Martinus, Licht van Christus en Gerardus Majella) steunen in de Vastentijd 2023 een project in het land Brazilië in het plaatsje Leme. Daar zijn de zusters van de heilige Maria Magdalena Postel al jaren actief met sociale projecten. De armoede in Leme en de omgeving is groot. In sommige wijken is er veel drugscriminaliteit en prostitutie. Dat geldt ook voor de (sloppen)wijk “Alto da Gloria”. De zusters zijn begonnen met een project om deze wijk veiliger en gezonder te maken. De (bouwvallige) huizen worden gerenoveerd, er komen goede toiletten en douches en lekkende daken en verstopte afvoerpijpen worden gerepareerd. De gemeente heeft beloofd om de straten en riolen te verbeteren en straatverlichting aan te brengen. De bewoners doen de renovatie van de huizen grotendeels zelf. Het ingezamelde geld is voor de bouwmaterialen. Wilt U meehelpen om de bewoners van deze wijk (vooral de kinderen) een veilige, gezonder en vrediger bestaan te geven? Kijk voor meer informatie op https://rkdu.nl/vastenactie-2023/.  Geven kan ook alvast: op rekeningnummer NL78 RABO 0181 9165 25 Parochie St. Martinus. Of scan de QR-code hieronder. Vragen? Stel ze aan zuster Lúcia die werkt in de parochie Licht van Christus: zuster.lucia@gmail.com.

Bekijk hier de flyer (PDF)

De Week van gebed voor eenheid van christenen 2023 (15 t/m 22 januari 2023) moedigt kerken aan om goed te doen en recht te zoeken. Bijzondere aandacht is er voor de verdeeldheid die veroorzaakt wordt door het onrecht van ongelijkheid en racisme. Tijdens de Week van gebed voor eenheid bidden wereldwijd miljoenen christenen mee. Door samen te bidden ervaren mensen dat ze verbonden zijn, met God en met elkaar. Tegelijk tonen ze verantwoordelijkheid voor anderen door de problemen van de samenleving in de voorbede een plek te geven.

Het materiaal voor de Week van gebed voor eenheid 2023 werd voorbereid door kerken uit de Amerikaanse staat Minnesota. Zij kozen het thema ‘Doe goed, zoek recht’ uit, naar aanleiding van een Bijbeltekst uit Jesaja 1 vers 17 (“Leer goed te doen; zoek het recht, houd tirannen in toom, kom op voor wezen, sta weduwen bij”). De gruwelijke dood van George Floyd in deze staat in 2020, als gevolg van het handelen van een politieagent, bracht wereldwijd een beweging op gang waarin (de gevolgen van) racisme en etnocentrisme worden besproken. Ook in de kerk. In het materiaal van dit jaar wordt gekeken naar de rol van de kerk en gebeden om eenheid.

De jaarlijkse Week van gebed voor eenheid wordt georganiseerd door MissieNederland, de Raad van Kerken en Samen Kerk in Nederland (SKIN).

Meer informatie: www.weekvangebed.nl

Voor het vierde jaar op rij organiseert de R.-K. Kerk in Nederland een Nationale Roepingenweek. Van zondag 6 t/m zaterdag 12 november zijn er in elk bisdom en bij diverse religieuze gemeenschappen activiteiten of vieringen waarin de roeping tot het priesterschap, het diaconaat en het religieuze leven centraal staat. Doel van deze speciale week is het fundamentele belang te benadrukken van bijzondere roepingen voor de Kerk. Dat gebeurt jaarlijks op Roepingenzondag, maar deze dag komt door de viering van de Eerste Heilige Communie en andere zaken steeds meer onder druk te staan. Daarom een hele week op een ander moment in het jaar, namelijk rond het hoogfeest van de heilige Willibrord, patroonheilige van de Nederlandse Kerkprovincie en het Aartsbisdom Utrecht. Tijdens deze Nationale Roepingenweek is het gebed om roepingen een van de belangrijkste pijlers. Voor meer informatie bezoek de website van het Ariënsinstituut.

Begin september vond in het Duitse Karlsruhe de 11^de algemene vergadering van de Wereldraad van Kerken plaats. Deze bijeenkomst is het forum waar christenen uit alle hoeken van de wereld elkaar ontmoeten om met elkaar te spreken over de vragen en noden van onze tijd. De Rooms-Katholieke Kerk is geen lid van de Wereldraad, maar werkt op belangrijke terreinen wel nauw met de Wereldraad samen: bij de voorbereiding van de Gebedsweek voor de Eenheid in januari, in het werk voor de eenheid van de Kerk in de Commissie Geloof en Kerkorde, in de inzet voor gerechtigheid en vrede in onze wereld. In Karlsruhe was een delegatie van de Pauselijke Raad voor de Eenheid aanwezig.

Het thema van Willibrordzondag sluit dit jaar aan bij het centrale motto van de bijeenkomst in Karlsruhe: ‘De liefde van Christus beweegt de wereld tot eenheid en verzoening’. Ten overstaan van de crises waar de wereld momenteel mee wordt geconfronteerd (klimaat, migratie, oorlog, armoede), doet het ertoe hoe religies, kerken, christenen zich opstellen. In de oecumenische beweging ontspringt de inzet voor gerechtigheid, vrede en heelheid van de schepping aan het geloof in de liefdevolle en barmhartige God, die om de hele schepping bekommerd is en die zich in Jezus Christus heeft geopenbaard. Op Willibrordzondag willen we stilstaan bij de vraag wat de liefde van Christus betekent in ons denken over God, in ons persoonlijk leven, in de gemeenschap, in de relatie tussen kerken en in de wereld.

Collecte
De bisschoppelijke collecte die op Willibrordzondag in de parochies wordt gehouden is bestemd voor het werk van de Katholieke Vereniging voor Oecumene. Het rekeningnummer van de Katholieke Vereniging voor Oecumene is NL73 INGB 0001 0876 28. Op www.oecumene.nl staan een preekschets en voorbede. Alle parochies ontvingen rond 15 september de poster voor Willibrordzondag. Ook het nieuwe nummer van het communicatieblad ‘Overeen’ van de Vereniging voor Oecumene besteedt uitgebreid aandacht aan dit thema. Dit blad is te lezen op de website van de vereniging.

“Het geeft ons telkens weer het gevoel, dat ook wij als gedetineerden ertoe doen”, zegt een gedetineerde over de geestelijke verzorging. Met de ‘Dag van de gevangene’ op zondag 13 november 2002 wil het RK-Justitiepastoraat aandacht vragen voor de zorg voor iedereen die te maken heeft met de gevolgen van criminaliteit, zowel binnen als buiten de gevangenis.

Het gesprek van mens tot mens is een belangrijk onderdeel van de geestelijke verzorging. Daarnaast kunnen gedetineerden ook een kerkdienst bezoeken. En dat heeft een grote impact. Een gedetineerde vertelt: “Bovendien lijkt het wel dat door het bijwonen van de wekelijkse kerkdienst gedetineerden meer tot inzicht komen wat goed en fout is, ook in de context van het door hen zelf gepleegde delict. In feite gaan we als gedetineerden hier elke week door de wasstraat van het geweten.”

De Dag van de gevangene is een initiatief dat in vele landen al langer bestaat. Op deze zondag wordt er in alle gevangenissen en in de parochies tijdens de kerkdienst gebeden voor zowel de gevangenen en hun familie én voor de slachtoffers van criminaliteit.

Wij vragen u om met onderstaande gebedsintentie ook in uw kerk in de vieringen van 13 november aandacht aan deze dag te geven.

Gebed

Heer, we bidden voor allen die in detentie zitten
en voor allen die gebukt gaan onder de gevolgen
van criminaliteit en detentie.
Wij vragen U, doorbreek gevoelens van angst en eenzaamheid.
Schenk uw liefde en barmhartigheid aan de gevangenen,
aan hun families en vrienden, aan het gevangenispersoneel
en aan iedereen die om hen geeft.
Wees bij allen die gewond zijn geraakt door het gedrag van anderen,
wees vooral bij de slachtoffers van misdrijven.
Help ons om elkaar te vergeven,
om steeds rechtvaardig te handelen,
en om met de kracht van de heilige Geest
vast te houden aan de liefde en nederigheid
van Christus, vandaag en alle dagen. Amen

Wilt u meer weten, kijk dan op: https://www.justitiepastoraat.nl/

* Foto: iStock – sakhorn38

Willem Jacobus kardinaal Eijk, aartsbisschop van Utrecht, zal op zaterdag 1 oktober Wim Kremer tot diaken wijden. De plechtigheid vindt om 10.30 uur plaats in de Sint Catharinakathedraal (Lange Nieuwstraat 36). Kremer wordt tot permanent diaken gewijd. Na de wijdingsplechtigheid is er gelegenheid tot feliciteren in de nabijgelegen Nicolaïkerk.

* Foto: Ariënsinstituut

Wat een prachtige bedevaart hebben we gehad in Kevelaer! Alles klopte, terwijl niet alles volgens het boekje verliet.
Wat ben ik dankbaar dat ik erbij mocht zijn en onderdeel mag uitmaken van het Utrechtse Broederschap. Vele mooie en warme reacties heb ik mogen ontvangen van de pelgrims. Wat mag u allen trots zijn op de bijdrage die u heeft geleverd. Zonder u zou het niet zo zijn geweest. U heeft het verschil gemaakt. Complimenten en een dankuwel vanuit mijn hart.
Ik kijk uit naar volgend jaar, donderdag 17 en vrijdag 18 augustus 2023 (onder voorbehoud). En natuurlijk eerst zondag 2 oktober om 15:00 uur het Marialof in de Johannes de Doper in Mijdrecht. Ik hoop u daar weer te ontmoeten. Voor nu lekker nagenieten.

Fijn weekend en tot 2 oktober.
Warme groet,

Karin van Kas
Voorzitter Utrechtse Broederschap O.L. Vrouw van Kevelaer

* Foto: Dorien de Brouwer

door Yosé Höhne Sparborth

Sinds het optreden van ISIS in Irak weet de wereld van het bestaan van Yezidi. Binnen Irak leven formeel 12 verschillende entiteiten, er zijn er meer waar wij nog nooit van hebben gehoord.

Toen ik in oktober voor 8 maanden naar Irak vertrok, kreeg ik van verschillende zijden kleine bedragen mee, die samen best leuk opliepen. Ook benaderde ik een paar kleine fondsen. Als laatste heeft nu de Antoniusgemeenschap in de vastentijd gecollecteerd voor het Yezidi-project waar het klooster te Suleymaniyah bij betrokken is. Op 1 mei was de leider van het klooster Pater Jens, heel even in Utrecht, in de pastorie, en het Nederlands Dagblad gaf een artikel over hem.

Van deze gelden wordt de peuteropvang betaald voor dit hele jaar. Het is onderdeel van een Alfabetiseringscursus onder Yezidi die nog steeds in een kamp zitten, bij Suleymaniyah. Toen zij vijf jaar geleden “ontdekt” werden door Pater Jens, deed hij wat al gebruik was bij de drie jaar opvang van 258 IDP’s in het klooster: de tijd goed gebruiken. In het kader van het eigen grote dialoogprogramma heeft hij diverse docenten die Engels, Arabisch of Koerdisch les geven. Eén van hen vroeg hij voor een alfabetiseringscursus van de Yezidi-vrouwen, want hij ontdekte dat velen niet konden lezen. Daar de wachttijd dan voor gebruiken, is het devies. Een half jaar later kwamen Yezidi-mannen vragen of ze ook mochten. Dat leidde tot de peuteropvang, want waar laat je die koters anders in een tentenkamp?

Tot dit jaar betaalde een andere organisatie die kosten, maar in november gaven ze aan dat ze door grote pech elders dat niet meer konden opbrengen. Ineens een ongedekte post in een groot programma… De gelden “uit Utrecht” hielpen dat opvangen en als ik het goed heb, is heel 2022 erdoor gedekt. Het geeft een jaar de ruimte om naar een andere organisatie te kijken die de kosten wil dragen.

Bisschop Mirkis en zijn bisdom Kirkuk verzorgde eerder nog een jaar lang Yezidi-studenten die geen dorp hadden om naar terug te keren; wél door de president van de universiteit Mosul verplicht werden daar de studie te voltooien; én van de toenmalige bisschop van Mosul niet in Caracosh mochten leven (“ZIJN christelijke stad”). Een jaar lang verzorgde het bisdom onderkomen, voedselpakketten en de busgelden vanaf Bashika. Daarna was het geld op, omdat buitenlanden te weinig te hulp schoten: dat jaar had $ 1.000.000 gekost. Het bisdom moest stoppen. Utrecht zelf droeg samen met de Vastenactie eerder 2 jaar lang bij aan de studentenhuizen voor moslims, christenen én yezidi die het bisdom te Kirkuk verzorgde voor studenten uit vluchtelingenkampen.

Vanuit dit Utrechtse weten lees ik een recent NOS-artikel, waarin een Yezidiman zegt: “Het verwerken van trauma’s … is makkelijker in Nederland. In Irak zitten ze nog altijd in een tent. Jezidi’s voelen zich daar door de overheid vergeten. De hulp schiet tekort in de kampen. Hoe kan je iemand helpen om van een trauma af te komen als ze in zo’n tent leven? Dat is op zichzelf al een trauma.” Hassoo ziet geen toekomst voor jezidi’s in Irak. “Gezien de huidige situatie zal het land de komende twintig jaar niet vooruitgaan. Ook als je kijkt naar de geschiedenis en wat er zich heeft afgespeeld: duizenden jezidi’s zijn vermoord. Dat blijft zich herhalen en is heel verdrietig. Irak was ooit ons land.”

Elke Yezidi mag dat zo zeggen, ze hebben zeer zwaar geleden onder ISIS en lijden nog steeds zwaar. Dit laatste echter nagenoeg niet door toedoen van Irakezen. Heel Irak, vooral het noorden, zit nog vol met vluchtelingenkampen: uit Syrië, uit Afghanistan, en vooral uit Irak zelf: 30 jaar oorlogen heeft veel mensen ontheemd, veel dorpen vernield, zeer onveilig gemaakt sinds ISIS, en het gaat over miljoenen die nog niet konden terugkeren. Anderen zijn aan het terugkeren en weer opbouwen. Irak is via VN-oorlog 1991, VN-boycot 1991-2003 en VS/GB/NL oorlog in 2003 over de rand van de afgrond geduwd. Nou, nee, bijna. VS en ISIS deden hun uiterste best om het land in een burgeroorlog te krijgen, en dat hebben die 12 entiteiten samen gewoon verdomd. Maar het land overleeft wel nog steeds aan die afgrond.

Juist de wereld (“westen”; “christelijk”) die dit eens moderne land zo verwoestte, wil er eigenlijk weinig van weten. De oorlog in de Oekraïne werkt nu bovendien als een bliksemafleider. Nu hoeft het helemaal niet meer over Irak te gaan, hoe ze daar alles doen om toch langzaam op te krabbelen; ondanks alles humaan te blijven;  elkaar te helpen waar mogelijk. En aan alle zijden schiet altijd overal van alles te kort.

Dat in 2003 Bush de hele staatsstructuur ontmantelde, tot en met douane en vuilophaaldienst, hielp ook niet erg. Het land werd zo’n 150 teruggegooid, in de oude stammenstructuur, simpelweg als overlevingsstrategie. Dat echter gaf veel ruimte aan corrupte stamhoofden, die er voor een deel vandoor gaan met de olie-opbrengsten. Vroeger werden die door de staat gebruikt voor onderwijs en ziekenzorg, maar ja, dat was onder Saddam. Veel volk zegt dan ook, dat het onder hem beter was.

De Yezidi hebben intussen historische redenen om niet meer te vertrouwen. Tegelijk is er historische en vooral actuele reden om toch vertrouwen op te bouwen. Hoop ligt bij de arbeid die diverse NGO’s leveren, om de wachttijd in die kampen goed in te zetten: vorming, psychologische hulp, dialoog-projecten, en waar mogelijk gelden vinden voor toch opbouw van dorpen. Uit het Yezidi-project van het klooster zijn de helft van de Yezidi inmiddels teruggekeerd naar enig dorp. Lokale dorpsbewoners rond het kamp vroegen of ze de open plekken mochten innemen, als ze financieel een beetje bijdragen. Dat is nu de formule.

(P.S. even niet denken dat Irak dus een achterlijk land is. In 1987 kreeg het een VN-onderscheiding vanwege de hoge graad aan snelle en goede alfabetisering. De oorlogen nadien maakten dat veel jongeren, met name meisjes, en kleine minderheden, niet meer naar school konden…)

Foto’s:
uitgelichte foto: yezidivrouwen en -kinderen.
Foto 1: een groep Yezidi-studentes op het dak vangen verblijf; woningen waarvan de eigenaar nog niet kan terugkeren; ze mogen er zolang wonen, er is water en elektra. En matrassen.
Foto 2: Voor elke “woongroep” van Yezidi-studenten is een voedselpakket klaargezet met rijst, bonen, suiker en zout. Per groep zal iemand het in ontvangst nemen.
Foto 3: Het schild bij de ingang van een kamp vertelt wie daar hulp verlenen.

Lees ook eerdere berichten uit de regio:

Op bezoek in Ankawa
De Paus was weer in Caracosh
Sneeuw in Kirkuk!
Fantastisch kerstfeest in Kirkuk
Bouwen een Toekomst – bericht uit Sulaymaniyah
Van onze partners in Kirkuk en Sulaymaniyah

Willem Jacobus kardinaal Eijk, aartsbisschop van Utrecht, zal op zaterdag 7 mei Antoon van Gaans en Richard Meijer tot diaken wijden. De plechtigheid vindt om 10.30 uur plaats in de Sint Catharinakathedraal te Utrecht (Lange Nieuwstraat 36). De wijdingsplechtigheid zal plaatsvinden conform de dan geldende coronamaatregelen.

Van Gaans en Meijer worden tot permanent diaken gewijd. Na de wijdingsplechtigheid is er (eveneens met inachtneming van de dan geldende coronamaatregelen) gelegenheid tot feliciteren. Kardinaal Eijk: “In deze tijd van voorbereiding vraag ik om uw gebed voor de wijdelingen.”

Antoon van Gaans werd met ingang van 5 januari 2022 voor een periode van vier jaar benoemd als kandidaat-diaken met een speciale opdracht in de samenwerkende parochies Onze Lieve Vrouw van Amersfoort te Amersfoort en HH. Martha en Maria te Baarn. Richard Meijer werd met ingang van 5 januari 2022 voor een periode van vier jaar benoemd als kandidaat-diaken met een speciale opdracht in de Emmanuelparochie te Ommen.

De diakenwijding van Meijer en Van Gaans zou oorspronkelijk plaatsvinden op zaterdag 15 januari, maar wegens de eind 2021 geldende maatregelen vanwege de coronaviruspandemie was het te onzeker of de wijdingsplechtigheid dan wel door kon gaan en onder welke omstandigheden. Daarom besloot kardinaal Eijk in december in overleg met rector Kuipers “tot zijn grote spijt” de diakenwijding uit te stellen.